۱۳۹۲ آبان ۱۰, جمعه

بي نام!

سكوت پر از من است...
  من پر از تو...
واژه هايم گلوگاهم را به هم مي بافد...
  اي كه طلوعت بر من انقلابي بود...
اي من...
   اي يار...
اين واژگان هنوز تك نفس هاي يادواره ي توست؟...
 يا اثري از هيچ كه قلب مرا زير خاكستر سوزاند؟...
   و تنها بر من اثري بود...
اينكه بي هيچ يادي قدم هايت را لي لي وار به ياد كودكي بياورم...
  اي من...
    اي يار...
 صدايم را مي شنوي بر اين سكوت مرگبار...؟
   من پر از هيچستانم،.،....

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر